Negros NGO among 2011 Ramon Magsaysay awardees 菲NGO組織榮獲麥格塞塞獎

A small non-profit organization based in Negros Occidental has been conferred the prestigious Ramon Magsaysay Award for its work in helping workers and farmers displaced by the sugar industry collapse in the 1980s.

The Alternative Indigenous Development Foundation, Inc. (AIDFI) is among this year’s recipients of Asia’s highest honors, alongside a Cambodian, two Indians and two Indonesians. 

In a statement released Thursday, the Ramon Magsaysay Awards Foundation (RMAF) said, “the six Award recipients in 2011 enlarge the community of Magsaysay laureates to 290 individuals and organizations spread across twenty-two countries of Asia."

The awardees will formally receive their distinctions on August 31, 2011 at the Cultural Center of the Philippines in Manila. 

Beginnings of AIDFI

AIDFI is a social enterprise that was set up by a group of social activists because of the sugar industry collapse in the 1980s. However, meager funds and the exit of key members prompted the group to close down. 

In 1997, when Dutch marine engineer Auke Idzenga, who was part of the group that founded AIDFI, returned to Negros, the organization was reinstated. 

According to the RMAF website, AIDFI’s first success came when they redesigned the ram pump, which uses kinetic energy of flowing water from rivers and springs to push water up to an upland reservoir. After AIDFI’s redesign, the ram pump was able to pump 1,500 to 72,000 liters of water a day. 

Since then, over 227 ram pumps had been fabricated, installed and transferred to benefit 184 upland communities in the area. AIDFI has also brought the technology to other countries including Afghanistan, Colombia and Nepal. 

Among AIDFI’s other innovations include an essential oil distiller that processes lemon grass into organic oil for industrial users, a “technopark" that showcases and demonstrates AIDFI technologies and a windmill that can generate up to 800 watts of electricity. 

The RMAF added that because of their work, “AIDFI has placed the premium on small-scale, accessible, low-maintenance technology that is customized for local needs, energy-efficient, environmentally sound, and one owned and managed by the people themselves."

Other awardees

Aside from AIDFI, Koul Panha from Cambodia is also set to receive the award. Panha is recognized for his work in campaigning for responsible voting and electoral reforms in his home country. The Committee for Free and Fair Elections (COMFREL), under Panha’s leadership, initiated a citizen parallel “quick count," the first of its kind in Cambodian history. COMFREL is also credited for pushing for an increased involvement of women in Cambodian politics.

Harish Hande from India will also be awarded for promoting solar energy in India, where nearly half of households do not have electricity. Another Indian, Nileema Mishra is honored for her work with villagers in Maharashta, India.

Two Indonesians are also recipients of the award. Hasanain Juaini is recognized for being a champion of a “holistic, community-based approached to pasentren education" in his come country while Tri Mumpuni is awarded for her work in promoting hydropower technology to communities.

Taiwan International Migrants Mission Center Ang Tahanang Kumakalinga Sa Mga Dayuhang Manggagawa 台灣國際移民培力協會 異鄉人在高雄最溫暖的家

Sa panulat ni: Li, Yueh- Hsuan

Isinalin sa Tagalog ni: Tessa

文／李岳軒

翻譯／程榮鳳（Tessa）

       

Ang Taiwan International Migrants Mission Center ay matatagpuan sa Kaohsiung NEPZ Area, Dershien Road na madalas ay tawaging pinaliit na Manila.

Ang mga migranteng manggagawa ay nahaharap sa mga mahihirap na sitwasyon. Isa sa mga pangunahing dahilan nito ay ang pagkuha sa kanila ng mga empleyado ng may kababaan ang sahod upang matugunan ang pangangailangan ng kumpanya at ang iba nama’y tagapag-alaga ng matatanda o kaya’y maysakit na kaanak ng mga Taiwanese. Subalit hindi napapangalagaan ng kanilang Amo ang pangangailangan ng mga kinuhang empleyado kung kaya’t ipinapasa na lamang nila ito sa kamay ng mga brokers. Ang mga brokers na ito ang siyang nagiging makapangyarihan at siyang kumokontrol ng bawat manggagawa. Halimbawa na lamang nito ay ang hindi pagkakaroon ng stay-out at ang pagtira sa isang napakasikip na dormitory na kung saan ay obligado silang sumunod sa mga hindi makatarungang patakaran at alituntunin nito. Mayroon ding mahigit sa isang libong care-giver ang hanggang ngayon ay hindi pinapayagang magday-off kahit na isang araw.

Maaaring ganun na lamang ang takot ng mga migranteng manggagawa sapagkat ang katapat ng bawat pagsuway ay warning letter o kung hindi naman kaya’y ang diretsong pagpapauwi sa sarili nilang bayan. Ito rin mismo ang ipinapanakot ng mga broker upang hindi sila lubusang lumalaban para sa kanilang mga karapatan. Dahilan sa mga ito’y lalong sumasama ang sistema ng kanilang pamamalakad.

Ang TIMM ay patuloy na nakikipagtalastasan sa ibang mga NGO upang makipag-ugnayan sa gobyerno at maipaglaban ang karapatan ng mga migranteng manggagawa. Hindi lamang upang ipaglaban ang kanilang karapatan, kami rin ay naglaan ng mapaglilibangan. Sa loob ng Center, maaari silang mag-aral tumugtog, sumayaw at makihalu-bilo sa ibang tao. Mayroon ding Sunday Service tuwing linggo at iba pang activities gaya ng panonood ng pelikula, pagtitipon o pagsasalu-salo at maaari din naman ang pag-aaral o pagsasanay. Sa mga espesyal na pagtitipon kagaya ng Pasko at Muling Pagkabuhay, ang mga migranteng manggagawa ay hindi lamang ganap na nagpapakita ng talento kundi nahuhubog rin ang kanilang personalidad sa pamamagitan ng pakikipagkapwa. Sa mga bagong imigrante naman na nakapag-asawa ng mga Taiwanese, pinaniniwalaang sa pamamagitan ng mga ganitong pagtitipon, magkakaroon ng pagkakataon ang kanilang asawang Taiwanese na kilalanin ang kaugalian nila at ito’y makapagdudulot ng pagkakaisa at pagkakasundo sa sariling pamilya at maging sa komunidad.

Ayon kay Tessa Cheng (tagapangasiwa sa TIMM),ang kapisanan ng Taiwan ay hindi pa lubusang handa sa pagtanggap sa mga migranteng manggagawa at kung papano sila matututo panimula sa sistema ng batas. Kaya sa tuwing sila’y ating nagugunita ang tangi nating nasasaisip ay pawang mga negatibo lamang at sila’y ating inihahalintulad sa mahihirap, mamamatay tao, at pabigat sa lipunan.”Halimbawa may isang pangyayari na kung saan nawalan ng isang bagay ang isang naninirahan sa loob ng aming gusali napakadali silang pagbintangan agad nang hindi man lamang inaalam ang katotohanan.” Sinusukat natin ang halaga ng kanilang pagkatao sa pamamagitan ng perang kanilang kinikita at sa kalagayan ng kanilang bayan at ekonomiya para madesisyunan kung sila’y nararapat pagkakalooban ng karapatan o hindi. Idagdag pa ang Taiwan Media na may kakulangan sa pangmalawakang pananaw. Sa totoo lang, nagdudulot ito ng kawalan ng karunungan sa mamamayan ng bayan kaya lumalala ang diskriminasyon sa mga migranteng manggagawa.

Sa kadahilanang ito, sinikap naming mahikayat ang mga Pilipino sapagkat amin silang nauunawaan at hindi rin lingid sa aming kaalaman kung gaano nila kamahal ang basketball. Sinimulan naming magpaliga sa tulong na rin ng Taiwan Local Basketball League upang magkaroon ng pagkakataon na makasalamuha ang mga Taiwanese. Pagkaraan ng mahaba-habang paglalaro, napag-alaman ng mga Taiwanese na masarap naman palang kasama ang mga Pilipino at napagkakamalan pang sila’y naglalaro bilang International.

Si Tessa ay tumira sa Pilipinas ng humigit sa apat na taon, minsan din siyang naging dayuhan kaya lubos niyang naiintindihan ang tunay na kalagayan at pagpapasakit sa mga dayuhang manggagawa pagbalik niya rito sa Taiwan. May mga pagkakataong nakakakita siya ng mga Pilipinong umiiyak sa Park dahil sa pang-aabuso ng mga Amo, kaya’t hindi na siya nagdalawang-isip na simulan ang pagtatayo ng misyon na tumutulong sa mga naaaping manggagawa. Pagkaraan ng maraming taong pagtatrabaho sa Stella Mariz Center International nagkaroon siya ng pagkakataong itatag ang Taiwan International Migrants Mission. Ang pangunahing layunin ng TIMM ay matulungan ang mga migrante at immigranteng manggagawa na makamtan nila ang kapangyarihan at kumpiyansa sa sarili upang mapabuti ang kalagayan ng kanilang pamumuhay kahit pa sila’y isang dayuhan lamang.

Layunin ng pamahalaan ng Taiwan na pagtibayin ang pagpapalaganap sa mga immigrante upang maging isang ganap na Taiwanese at kabilang dito ang pagtalikod nila sa kanilang magagandang karanasan. Kung pagbubulayan, malaki ang kontribusyon ng mga manggagawa sa atin, isa na rito ang mga kapatiran na nagkusang-loob na tumulong upang maisalin sa wikang Tagalog ang dyaryong ito. Sa pamamagitan nila, naisalin ni Tessa ang kanyang pananaw. Pinupunan nila ang pangangailangan ng mga kumpanya maging ito man ay ang pinakamababang antas ng trabaho. Kaya nga, nararapat lamang na ituring natin sila bilang pinakamahalagang ari-arian upang maging ganap ang pag-angat ng ating bayan.

「台灣國際移民培力協會」位於高雄楠梓加工區旁，有「小馬尼拉」之稱的德賢路上。

協會秘書長程榮鳳(Tessa)認為，現今移工面臨的諸多困境，原因之一在於許多雇主只想低價聘外勞，滿足公司生產線或家庭病老婦孺之需要，卻不願面對照顧之責，使仲介公司掌握管理大權，進而衍生諸多不合理對待。例如，廠工至今仍無法外宿，必須住在毫無品質可言的狹窄宿舍裡，遵守苛刻的規定，更有許多家庭監護工至今仍無休假的權利。只要違反規定，輕則警告，重則提前遣返，這種以工作權為要脅的恐怖統治，使移工多半不敢出面抗爭，造就仲介公司更加拔扈的惡性循環。

目前協會與其他NGO團體仍不斷透過會議、遊行、抗爭等方式，致力推動政府訂定保護移工移民權益之相關法令。

不過在硬碰硬的抗爭外，協會也有柔軟的一面。除了提供玩音樂、跳舞、交誼聚會的活動空間外，也利用每週日舉辦聚餐、出遊、電影欣賞或勞工教育訓練等活動，每逢聖誕節、復活節等重要節日，大型慶祝活動更不能少。不僅移工移民有一展才藝的機會，也藉機培養她們自助助人的精神。除此之外，移民姊妹的台灣老公們透過參與其中，也能認識妻子的母國文化，為台灣社會帶來更多的和諧與能量。

Tessa說，台灣從法令制度到社會教育，一直沒有相對的配套措施來迎接這群外來客，移工移民被邊緣化或汙名化的事件時有所聞，有時大眾更將之與貧窮、低等、罪犯、社會負擔劃上等號。「甚至連大樓裡的腳踏車失竊，也立刻懷疑是協會裏的外勞偷的，幸好後來證實是誤會一場。」她感慨，台灣社會以金錢多寡來衡量人品、以國家貧富決定國民人權的趨勢，造成太多的偏見，加上台灣媒體的國際觀不足，使民眾缺乏對其它國家的認識，進而產生歧視。

正因如此，協會常主動出擊與周邊社區互動。由於菲律賓人熱愛籃球，她便邀請當地的里民球隊與菲籍移工球隊比賽。「有些人跟菲律賓朋友打完球後，才發現他們是一群可愛的人，甚至有些人聞風而來觀賞『國際籃球賽』。」楠梓區是外籍朋友相當多的地方，但當地居民對他們的接受度還有待努力。

Tessa曾在菲律賓生活4年，也許因自己曾身處異鄉，特別能感受異鄉人之苦。多年前初回台時，在公園裡遇見一位哭泣的菲律賓外勞，才逐漸了解外勞在台灣遭受的種種不公平，於是一頭栽進這場戰鬥。她數年前任職於天主教海星國際服務中心，為異鄉人打抱不平，2010年2月，始創立「台灣國際移民培力協會」，取名「培力」，意思很明顯，就是希望培養移工移民爭取自身權益的勇氣與力量。

「政府至今還是用被動的輔導方式，希望這些新移民融入台灣社會，要把他們變成台灣人。其實反過來想，這些姊妹們帶著他們原有的文化資產前來，豐富我們的社會，絕對是日後的寶貴資源。」因此她時常帶著姊妹們擔任《四方報》的翻譯志工，磨練中文與Tagalog的翻譯技巧。在Tessa的眼裡，這些姊妹不僅填補台灣勞動界最底層的需求，更是台灣面向世界的優秀前鋒。

Kinaroroonan at Telepono:

Add:3F-8, No.26, Lane 380, Dershien Rd., Nantze Dist., Kaohsiung City

Telepono: (07)368-4656

Telefax: (07)368-4657

協會地址：高雄市楠梓區德賢路380巷26號3樓之8

協會電話：（07）368–4656

協會傳真 : (07 ) 368-4657

Stella Maris International Service Center, Kanlungan sa Kaohsiung 海星國際服務中心 異鄉的避風港

文／李岳軒

翻譯／趙文肯

Kaoshiung, ang pinakamalaking lungsod sa timog ng Taiwan. Habang parehong internasyonal na daungan at pang-industriya ay nangangailangan ng banyagang manggagawa, sinusundan ng mga alitan na madalas dahil sa pang-aabuso at pananakit sa mga problemang katulad nito, paano na ang mga banyagang mangagawa na nasa mababang posisyon. Sa kabutihang palad, sa ganitong banyagang lupain, mayroong isang grupo ng NGO na malugod na tumutulong sa banyagang mangagawa: ang Stella Maris International Service Center.

Mula sa seamen hangang sa mangagawa ay buong pusong tinutulungan ng grupong ito.

Ang Stella Maris International o Stella Maris International Seamen’s Center, ay itinatag noong 1968AD, sa tulong ni Fr. Jose Donahue.

Ang orihinal na Gawain ng grupong ito ay magbigay ng ligtas na pahingahan para sa mga sundalong dumating dito sa Taiwan. At sa pagbabalik ng mga sundalo sa Estados Unidos. Maraming banyagang seamen ang dumating sa kaoshiung. Sa Kalagitnaan ng 90’s, maraming dayuhang mangagawa ang dumating sa Taiwan, kaya pinalitan nila ang kanilang pangalan , at tinatag ang isang proteksyon para sa mga banyagang manggagawa.

Sinabi ni Fan Xuan Ying na mabilis bumigkas ng Intsik, isang tagapayo mula sa Vietnam. ”Ang mga banyagang mangagawang dumadating sa aming sentro ay nahahati sa dalawang kategorya. 1. Sa pamamagitan ng Counsil of Labor Affairs, ang mga taong ito ay naghihintay ng pagbabago ng trabaho. 2. Mga biktima ng pang-aabuso ng employer o may pinsala sa katawan, mga wala nang ibang matakbuhan at tumakas sa kanilang employer. Hindi pareparehas ang mga oras ng pagtuloy ng mga banyagang mangagawa na tumutuloy dito. Ang mga manggagawa na naghihintay”ng bagong employer o naghahandang bumalik sa kanilang bansa ay mananatili lamang ng isa o dalawang araw. Ang kaso ng mga alitan sa pag-gawa, pagpapahamak, pagbagsak ng kumpanya, pagmamaltrato, human trafficking, napinsala sa trabaho at iba pa, ay maaring manatili ng hanggang isang taon. Sa mga oras na nananatili sila sa sentrong ito, ang mga banyagang manggagawa ay protektado ng batas.

Para sa mga mangagawa na nangangailangang maghanap ng trabaho, gumagamit ang grupong ito ng ibat-ibang paraan para makatulong sa paghahanap ng isang bagong employer. Ang sabi ni Fan Xuan Ying ” aayusin namin upang magkaroon ng pagkakataong magtagpo at mag-usap ang mga employer at ang mga banyagang manggagawa.” At tanging kapag nagkasundo ang magkabilang panig bago pinapayagan magtrabaho ang mga manggagawa.

(Ang mga tumatakas o lumalayas na manggagawa na mula sa grupong ito ay nasa mababang sahod) at may naipon na mataas na reputasyon sa mga nakaraang taon. May mga ilang employer na direktang nakikipag-ugnayan sa sentrong ito.

Dahil sa walang limitasyon sa nasyonalidad ang tinatangap ng grupong ito, maraming kultura, wika, relihiyon, pandiyetang gawi. Tampuhan at hindi pagkakasundo ay tiyak na mangyayari. Kung paano pagkaisahin ang mga banyagang manggagawa na galing sa ibat ibang bansa, isa ito sa mga problema ng mga tagapagpayo. “Minsan kahit sa tanghalian ay nagkakaroon ng tampuhan dahil sa pagkakaiba ng panglasa” parang bilang yaya ng mga banyagang mangagawa ang trabaho ni Fan Xuan Ying, dahil kailangan nyang makinig sa tinig ng mga indibidwal na mangagawa. “minsan natatakot ako, dahil baka sabihin nila na mas tinutulungan ko ang mga taga Vietnam, o baka ang akala nila may nakakakuha ng espesyal na pangangalaga” nagbibirong sinabi ni Fan Xuan Ying habang tumatawa.

Ang lahat ng banyagang manggagawa na nananatili dito sa sentrong ito ay mga walang pagsasala sa batas. Kaya lamang pinipilit naming na gumising sila sa tamang oras at dapat silang tumulong sa mga simpleng trabaho, katulad ng paghahanda ng pagkain atbp. Malaya silang lumabas pasok sa mga sentro: at tanging mga nasa panganib at nasaktan na mangagawa ang hindi pinapayagang lumabas hangga’t maaari.

Upang maprotektahan ang kanilang personal na kaligtasan. Pero natatakot ang mga tagapayo na mainip ang mga manggagawa, kaya naghahanda sila ng barbecue, outing, talent shows at iba pang gawain, para sa kanilang pisikal at mental na relaxation, minsan meron din silang social networking. Natatawang sinabi ni Fan Xuan Ying “ang akala ng karamihan, ang mga banyagang manggagawa ay maari lamang gumawa ng mababang uri ng trabaho. Sa katunayan , marami sa kanila ay may talent sa musika, sining, literature atbp.” At ginamit nila ang mga personal na karanasan para gumawa ng isang teatro, ang mga nanunood ay naluha sa pagkatapos ng kanilang teatro.

Ang pagsisikap ay hindi panghihinayangan.

si Fan Xuan Ying ay isang College graduate sa Vietnam, nakilala niya ang kaniyang asawa nang siya ay nagtatrabaho sa kumpanya ng langis sa kanilang bansa. Dahil mahusay siya sa wikang Intsik, nagtrabaho siya bilang isang broker sa ahensya ng mga banyagang manggagawa. Umalis siya sa kumpanya at lumipat sa Stella Maris international, dahil hindi sya sumasang-ayon sa patakaran at gawain ng kumpanya. Katulad siya ng mga misyonero sa lupaing ito, dedikadong tumulong sa mga nangangailangan 24/7.ang sabi nya “bawat isang dayuhang manggagawa ay merong kaibig-ibig na katauhan, kaya ang pagtulong sa kanila, pag wala silang ibang matatakbuhan, ang mas kasiya-siya ko sa trabahong ito”

Pag bumisita ka sa boarding house ng grupong ito. Makikita mo na ang gusali mismo ay luma, maraming bitak sa pader, walang masyadong lugar para gumalaw. Ngunit sa nakaraang dekada naging tuluyan ito ng isang libo at pitong daan na banyagang manggagawa na walang matuluyan. Ang pader sa ikalawang palapag ay puno ng sinulat na utang na loob at kalungkutang pinagpasa-pasahan ng mga banyagang manggagawa na tumuloy dito. Ang Stella Maris International ang kanilang bahay sa lupaing banyaga na hindi nila kailan man malilimutan.

南台灣第一大城高雄市，同時兼具國際商港及工業區的性質，對於外籍勞工的需求更勝他處，隨之而來的就是時有所聞的勞資糾紛與傷害虐待；一旦發生這類問題，人生地不熟的外勞時常居於弱勢地位。幸虧在這異鄉港都，尚有一股來自NGO的力量願意伸出援手：海星國際服務中心。

從船員到勞工  關懷之心始終如一

海星國際服務中心原名海星海員服務中心，由美籍神父約翰‧唐納胡（Fr. Joseph Donahue）於西元1968年創立。原是提供當時在台美軍一個安全的休憩場所，之後隨著美軍返國，轉而服務高雄港的外籍船員。90年代中期外籍勞工大量來台，中心經過改名及轉型後，成為收容外籍勞工的庇護所。

講的一口流利中文、來自越南的輔導管理員范玄英說，來到中心的外勞分為兩類，一類是由勞委會委託、在此等待轉換雇主；另一類則為遭受雇主虐待或傷害、求助無門而自行脫逃前來。外勞在此居留的時間不一，若單純轉換雇主或等待回國，大多僅停留1至2天；若為勞資糾紛、惡性倒閉、不當對待、人口販運、工作傷害等情況，則留居較久，甚至長達1年。在留居的時間內，所有外勞都能獲得法律及安全上的庇護。

對於尚有求職需求的外勞，中心會透過各種管道幫忙尋找新雇主。范玄英強調，她們都會安排雇主與外勞見面會談，雙方點頭才讓其前往工作。「從中心介紹出去的外勞，逃跑率都很低。」或許是這幾年累積的「口碑」不錯，部份雇主甚至會直接來中心洽詢。

來自四方  宿舍宛如小聯合國

由於中心收容的外勞不限國籍，各國文化、語言、信仰、飲食習慣不同，難免產生衝突；而如何讓各國外勞能和睦相處，輔導員們傷透腦筋。「有時連午餐的口味不合都會產生口角。」范玄英就像這群外勞的保姆，必須個別傾聽他們的聲音。「甚至怕他們說我偏袒越南人，還得特別照顧其他國家的外勞。」她笑著說。

留居在此的外勞都是無罪之身，因此僅要求他們在規定的時間起床，以及做些如準備三餐等簡單工作，其餘時間皆可自由進出中心；唯有部份曾受到傷害性對待的外勞，為保護其人身安全，才會要求儘量不要外出。但也怕這些外勞在中心裡「悶」太久，每逢星期六會安排烤肉、出遊、才藝表演等活動調劑身心，彼此聯誼。范玄英笑說，一般人對外勞的刻板印象是只能做粗活，其實許多人在音樂、美術、文學等方面都頗具天份，「甚至有外勞把親身經歷化為戲劇演出，台下觀眾看完後眼眶都是紅的。」

落戶寶島  奉獻心力終不悔

本身在越南擁有高學歷的范玄英，於故鄉的石油公司工作時，結識台籍丈夫而嫁來寶島。由於中文能力不錯，她早年曾任職於外勞仲介公司，後因不認同公司作法而離職，轉而來到海星國際服務中心。如同在這塊土地上的傳教士一般，她也奉獻無數時間與精力在弱勢族群上。「每一位外勞都有可愛的地方，能夠在他們最無助的時候幫助他們，是我喜歡這份工作的原因。」

實地走訪中心內部發現，建物本身老舊，多處牆壁產生龜裂，活動空間也略顯不足，但這處簡陋的庇護所，卻在近十年來收留了1千7百位無家可歸的徬徨外勞，二樓活動空間的牆壁，寫滿過客們的感謝與不捨之情。或許不是富麗堂皇，然而對許多外勞而言，海星是他們一輩子難忘的異鄉避風港。

Stella Maris International Service Center

財團法人天主教社會慈善福利基金會
附設天主教海星國際服務中心

Tel：07-5331840 / 07-5213976
Fax：07-5322209
Add：高雄市803鹽埕區瀨南街37號  No.37, Lainan St., Yancheng Dist., Kaohsiung City 803

Website：http://stellamaris.weebly.com/